تابستان امسال در شش تورنمنت پوکر در لاس وگاس شرکت کردم و در همه آن‌ها حذف شدم.
نگران نباشید؛ این یک داستان بدبیاری نیست! همچنین شرح تأسف نیست. این نوشته تأملی است بر آموخته‌های من و چرایی اینکه باوجود عدم برد، از شرکت در این شش تورنمنت پوکر هیچ‌گونه پشیمانی ندارم.
پنج هفته در لاس وگاس بودم و بیش از ۲۰۰ ساعت در میزهای کش‌گیم پوکر بازی کردم، که درنهایت سود مناسبی معادل چهار رقم به دست آوردم. برخلاف بیشتر پوکربازانی که به شهر آمده بودند، حتی یک دست تگزاس هولدم نامحدود یا پات لیمیت اوماها بازی نکردم (شاید این خود موضوع مقاله‌ای جدا باشد). تمام دست‌هایی که بازی کردم در قالب انواع بازی‌های ترکیبی لیمیت ثابت بود؛ از حدود $۴/۸ تا $۴۰/۸۰.
همیشه تمرکز اصلی‌ام بر بازی‌های کش‌گیم بوده است. با این حال، در نیمه دوم سفر، شش تورنمنت نیز بازی کردم که مجموع ورودی آن‌ها ۳۵۴۰ دلار بود. این مبلغ نسبتاً زیادی برای بانک‌رول متوسط من محسوب می‌شود، بنابراین قدردان دوستم الی الازرا از اعضای تالار افتخارات پوکر هستم که نیمی از سهام را به عهده گرفت. طبعا این مشارکت هم میزان برد احتمالی را محدود می‌کرد و هم ریسک ضرر را کاهش می‌داد.
متأسفانه موفق نشدم پولی به دست بیاورم و این کمی تلخ است. اما گرچه نه دستبندی گرفتم، نه به جدول نهایی رسیدم و حتی یک مینی‌کَش هم نصیبم نشد، تجربیاتی ارزشمند به دست آوردم که در ادامه با شما به اشتراک می‌گذارم.
۱. تورنمنت پوکر می‌تواند بسیار هیجان‌انگیز باشد
در طول سری جهانی پوکر بیش از ۱۵۰۰ تورنمنت در سراسر لاس وگاس برگزار شد. البته انتخاب‌های من محدود بود. دلایل مشخصی داشتم که چرا از قبل برنامه نهایی تورنمنت‌های ترکیبی سطح پایین تابستان ۲۰۲۵ را تنظیم کردم.
نخستین تورنمنتی که شرکت کردم، هم گران‌ترین و هم معتبرترین بود: رویداد WSOP 2-7 Triple Draw با ورودی ۱۵۰۰ دلار. با روحیه‌ای بالا از پایان موفق فستیوال ترکیبی XI، احساس می‌کردم شانس کسب دستبند با من است.
ورودی سنگین و همچنین محدودیت زمان باعث شد تنها انتخابم همین باشد. حضور در چنین رویدادی تجربه‌ای استثنایی است. حس “همه چیز امکان‌پذیر است؛ شاید نوبت من باشد!” تمام وجودم را فراگرفته بود. هزینه بالایی کرد اما نمی‌توان روی این تجربه قیمتی گذاشت.
نهایتا نیمی از $۱۵۰۰ تنها پس از ۹ ساعت از بین رفت، ولی این تجربه برایم بی‌قیمت بود.
۲. تورنمنت پوکر بی‌رحم است
در پوکر تورنمنت، حتی اگر ساعت‌ها عالی بازی کنید، بعید نیست یک دست سرنوشت‌ساز همه‌چیز را از بین ببرد. در انواع لیمیت ثابت نیز، اشتباه کوچک (از خود یا حریف) می‌تواند تفاوتی فاحش رقم بزند، مخصوصا زمانی که سطح شرط‌بندی بالا می‌رود. همانقدر که ممکن است بهترین بازی‌ات را انجام بدهی، با یک یا دو موقعیت نامطلوب همه زحمت‌هایت نابود شود. دقیقاً این برایم چندین بار تکرار شد.
۳. برخی بازیکنان به پول اهمیتی نمی‌دهند
گاهی در کنار بازیکنانی می‌نشینی که کاملاً بی‌تجربه‌اند؛ سوالات ابتدایی در مورد قوانین و ارزش دست‌ها می‌پرسند و روحیه تفننی دارند. برای یکی از این بازیکنان در رویداد 2-7 Triple Draw، حذف شدن تنها یک درس “۱۵۰۰ دلاری” بود. او می‌توانست با هزینه بسیار کمتر هم این قواعد را یاد بگیرد، اما ظاهراً پرداخت چنین هزینه‌ای برایش مهم نبود.
۴. بازیکنان بازی‌های ترکیبی حامی یکدیگرند
در تورنمنت‌های با ورودی پایین یک‌روزه بازی‌های ترکیبی تابستان امسال در لاس وگاس، چهره‌های آشنای زیادی را می‌دیدم. چه محلی، چه مهمان؛ شرکت در بخش تورنمنت همواره یادآور جمعی از علاقه‌مندان وفادار به بازی‌های ترکیبی بود.
فرقی نمی‌کند چه نوع فرمت ترکیبی—triple draw، triple stud، H.O.R.S.E یا T.O.R.S.E—اگر تورنمنت کم‌ورودی برگزار می‌شد، همان افراد همیشگی حضور داشتند. امیدوارم این موضوع مورد توجه کازینوها در داخل و خارج لاس وگاس قرار گیرد: اگر بازی‌های ترکیبی با تبلیغ مناسب برگزار کنید، بازیکنان حاضر خواهند شد؛ لازم نیست همیشه فقط Hold’em یا گهگاه PLO داشته باشید.
۵. فاصله بین شتاب گرفتن و ناکامی بسیار نزدیک است
Resorts World از محبوب‌ترین محل‌های من برای پوکر است و اغلب میزبان جشنواره‌های ترکیبی ما بوده‌است. فروشندگان آنجا در مدیریت بازی‌های ترکیبی مهارت دارند و شرکت در تورنمنت H.E.R.O.S با ورودی ۴۰۰ دلاری تابستان امسال تجربه‌ای عالی بود. عملکردم تا مراحل پایانی عالی بود تا اینکه یک دست بحرانی ورق را برگرداند و تقریباً تمام چیپ‌هایم را از دست دادم. با اینکه کمتر از دو شرط بزرگ برایم باقی مانده بود، بازهم یک ساعت بعد از آن حذف شدم. هرچند به هیچ مقام یا سودی نرسیدم، از کیفیت بازی‌ام رضایت دارم.
۶. ۱۰۰٪ موقعیت‌هایی که امتحان نمی‌کنید، از دست می‌رود
حتی در آخرین تورنمنت، R.O.S.E با ورودی ۲۴۰ دلار در اورلئان، همچنان پرانگیزه بودم. پیش‌تر در هر پنج تورنمنت قبلی بازی خوبی ارائه داده بودم ولی هر بار در یک دست حیاتی حذف شدم. در این رویداد نیز تا رتبه ۳۲ از ۱۴۵ پیش رفتم، اما چون تنها ۱۸ نفر جایزه گرفتند، بازهم از پول بی‌نصیب ماندم.
پس آخر سر به دوستم و همسرم خبر دادم که این بار هم موفق به کسب جایزه نشدم و همان موقع جرقه نوشتن این مطلب در ذهنم زده شد.
پشیمانی؟ هرگز… برمی‌گردم و برنده میشوم!
می‌توانستم در این شش رویداد شرکت نکنم و ۱۷۷۰ دلار (سهم خودم از ورودی‌ها) را ذخیره کنم. بله، بازگشت با ۳۲۷۰ دلار سود قطعاً به‌نظر افراد عادی چشمگیرتر است. اما بازی تورنمنت پوکر (و البته زندگی) اینگونه نیست.
هر تورنمنت یک فرصت واقعی برای برد بود؛ شانس کسب جوایز قابل توجه. چرا نباید شانس خود را امتحان کنم؟
حتی با نتیجه صفر از شش، انگیزه‌ام برای حضور در تورنمنت‌ها بیشتر شده است. به بازی خودم افتخار می‌کنم؛ تصمیماتی که امسال گرفتم بهترین عملکردم تا به امروز بوده است و این پیشرفت شاید در صفحه Hendon Mob دیده نشود، اما برای من معنادار است.
در تورنمنت‌ها، موضوع این نیست که “همه چیز باید درست پیش برود” بلکه “تا جای ممکن نباید اشتباه یا بدبیاری پیش بیاید.” اطمینان دارم که اکثراً تصمیمات خوبی گرفتم. هدایت صحیح، افزایش شرط به‌موقع، دفاع مناسب و فولدهای عقلانی داشتم؛ بزرگ‌ترین ضعف کنونی من از دست دادن شرط‌بندی‌های پایانی است. اشکالی ندارد.
دفعه بعد موفق خواهیم شد!
